Hier een mooi verslagje van een vis sessie dat Richard Van Den Broeck schreef over het barbeelvissen op de grensmaas,
Stroombuffels
Door ervaring weet ik precies hoeveel kracht ik op mijn montage kan zetten om een normaal gehaakte brasem vlot binnen te draaien. Mag dan 0,14 of zelfs 0,12 nylon zijn, als de toeter op afblazen staat kan dat soms erg snel zijn. Ook de capriolen van een Ierse snoek weet ik een paar tellen na de aanbeet op blik of rubber goed in te schatten. Bij karper begint het bij een struise elastiek montage ook aardig te lopen. Maar barbeel? Knudde, mijn sessie aan de Ijssel, waar Windes, Kolblei en Voorns stonden aan te schuiven, en waar mij het eerste wedstrijd-dogma, dat dunner vissen altijd meer aanbeet opleverde, deed grijpen naar (mijn inziens) stevig spul... Maar de barbelen zich in een deuk lachten, en de dag van hun leven bezorgde..
Kon wel, zelfs voor de derde keer stond ik onnozel te grijnzen naar een sliertje nylon zonder haak. Dan toch maar naar een klosje 0,24 nylon gegrepen. Rene ving noch een vis...
Twijfel kroop onder mijn vel, natuurlijk zo'n touw krijg je nooit meer aanbeet op, even later plooide mijn hengel en veerde dan kordaat terug, dus toch. Jammer maar weer geen joekel, maar wel veel geleerd. De krachten van zo een gestroomlijnde torpedo die zich vol gein in de stroming stortte was maagdelijk terrein voor mij, volledig onderschat, en natuurlijk een beetje eigenwijs, bedankt voor de les Rene.
De Grensmaas
Rene Peeters een vismaat uit de tijd dat een brood nog twaalf frank koste, maar de laatste tijd toch wat uit het oog verloren, zou me een dagje wegwijs maken aan die prachtige grens-maas, en zijn barbelen. Rene stond me bij schemer al op te wachten bij een sliert water die meer leek op een zalmrivier dan op die maas die ik in gedachte had. Ja het water staat erg laag nu, maar je kan best nog barbeel vangen hoor, trachtte hij me direct op te fleuren. We zouden met twee hengels vissen, eentje met een gesloten korf tjokvol maden en daarnaast iets stroom-af een gaaskorf met een vette mix doorspekt met pellets, maïs, gekiemde hennep en een greep dode maden. Stroming was er nauwelijks en ver werpen hoefde ook niet, de stroomnaad waar het te doen was liep een metertje of 18 uit de oever.
Witvis moet je hier niet verwachten wist Rene, misschien een enkele Winde.
Oké we gaan het grof spelen dacht Richard, de klassieke rivier "schuivend in lus montage" en direct 0,20 nylon met Drennan Special Feeder maatje 12 aanknopen. Ik was nog volop mijn tweede hengel in stelling aan het brengen of Rene zijn "maden-hengel" (zijn tweede hengel was voorzien van een pellet) kreeg al een forse oplawaai te verwerken. Een beste barbeel werd vakkundig gedrild.
Moet het gezegd dat ik mijn onderlijntje bij die hengel in behandeling iets opgefokt aanknoopte?
Na Rene zijn tweede vis die ruim 73 cm haalde en flink vet stond, was het mijn beurt. Een optater op de maden-hengel een korte dril en...weg onderlijn. Foutje nu even héél aandachtig aanknopen, volgende aanbeet duurde de dril inderdaad iets langer, vloekend en eigenwijs volharde ik in de boosheid. Rene ving ondertussen zijn derde vis. Kan toch niet 0,20 en een boterzachte slip-afstelling gromde ik. Een volgende aanbeet kon ik verzilveren, eindelijk een barbeel, maar een kneusje vergeleken met die vette buffel van Rene
Kon wel, zelfs voor de derde keer stond ik onnozel te grijnzen naar een sliertje nylon zonder haak. Dan toch maar naar een klosje 0,24 nylon gegrepen. Rene ving noch een vis...
Twijfel kroop onder mijn vel, natuurlijk zo'n touw krijg je nooit meer aanbeet op, even later plooide mijn hengel en veerde dan kordaat terug, dus toch. Jammer maar weer geen joekel, maar wel veel geleerd. De krachten van zo een gestroomlijnde torpedo die zich vol gein in de stroming stortte was maagdelijk terrein voor mij, volledig onderschat, en natuurlijk een beetje eigenwijs, bedankt voor de les Rene.
